قرآن و معارف قرآنی
حسین رفیعی؛ محمد لاسکی؛ محسن حبیبی؛ احمد شهرابی فراهانی
چکیده
برخی از تفاوتهای موجود میان ترجمهها و تفاسیر قرآن، به اختلاف در استفاده از قواعد ادبیات عربی باز میگردد؛ از این رو در بعضی موارد، دیدگاه ادبی پذیرفته شده، در توضیح آیه تأثیر میگذارد. میانِ ترجمهها و تفاسیر موجود از عبارت «أنّکم فی العذاب مشترکون»، (زخرف/۳۹) تفاوتهایی است که امکان درستی تمامی آنها بعید است؛ ضروری ...
بیشتر
برخی از تفاوتهای موجود میان ترجمهها و تفاسیر قرآن، به اختلاف در استفاده از قواعد ادبیات عربی باز میگردد؛ از این رو در بعضی موارد، دیدگاه ادبی پذیرفته شده، در توضیح آیه تأثیر میگذارد. میانِ ترجمهها و تفاسیر موجود از عبارت «أنّکم فی العذاب مشترکون»، (زخرف/۳۹) تفاوتهایی است که امکان درستی تمامی آنها بعید است؛ ضروری بود تا پس از تبیین معانی «أنّ» و ترکیبهای نحوی آیه، به بررسی معنای تعلیل در «أنّ» و تطبیق آن با ترجمهها و تفاسیر پرداخته شود؛ سپس میزان مطابقت آنها با معانی «أنّ» و ترکیبهای نحوی طرح شده در مورد این آیه، مورد ارزیابی قرارگیرد، تا صحیح ترین توضیح از مفاد این آیه برپایۀ قواعد ادبی استخراج گردد. در نتیجۀ ارزیابی، صحیحترین ترکیب که مشتمل بر فاعل بودگی عبارت انتهای آیه و مصدری بونِ «أنّ» بود، میبایست به صورت «بخاطر ظلمی که در دنیا کردهاید، در آن روز اشتراک داشتنتان در عذاب نفعتان نمیدهد.» ترجمه گردد؛ اما بعضی دیگر با در نظر گرفتن معنای «تعلیل» بصورت «منطوقی» برای «أنّ»، به اشکالاتی مانند: نداشتن پشتوانۀ ادبی، وجود دو نشانۀ تعلیل در یک عبارت و تعیین معنای نادرست برای «إذ»، انتخاب فاعل غیرصحیح برای «لن ینفعکم»، دچار شدهاند. مقالۀ حاضر با تکیه بر منابع کتابخانهای و براساس روش توصیفی- تحلیلی به همراه نقد به بررسی درستی یا نادرستی استفاده معنای تعلیل برای «أنّ» و اثرگذاری آن در نقد تفاسیر و ترجمههای موجود از این آیه، پرداخته است.